De man met de $100.000 borsten

Het begon met een onschuldig spelletje backgammon. Spelen voor $300 per punt lijkt niet onschuldig, maar voor Brian Zembic en JoBo was het dat. JoBo speelde normaal gesproken om veel grotere bedragen en Brian stond er om bekend dat hij de gekste weddenschappen om veel geld aanging. Op de één of andere manier kwam het gesprek op borstvergrotingen en JoBo meldde dat hij het maar raar vond dat vrouwen dat zichzelf aandeden. Brian vond het niet zo gek. Maggie, een gezamenlijke vriend, leek er redelijk blij mee.
“Wat zou jij er van vinden als je er de hele dag mee rond moest lopen?” vroeg JoBo. Brian moest lachen. “Weet je wat”, zei JoBo, “ik geef je $100.000 als jij implantaten neemt.” Er werd afgesproken dat Brian het geld alleen zou krijgen als hij de implantaten een jaar zou houden.

In de maanden die volgden maakten ze grappen over hun weddenschap elke keer als ze iemand met implantaten zagen. Het leek er niet meer van te komen tot JoBo Brian aanraadt om bepaalde aandelen te kopen. Terwijl Brian dit doet, verkoopt JoBo als een gek zijn aandelen, waardoor Brian een flinke som geld verliest. Als wraak besluit Brian de weddenschap daadwerkelijk aan te nemen, maar JoBo zegt dat hij te lang heeft gewacht.

Zoals zo vaak als gokkers een onenigheid hebben over een weddenschap vragen ze een groepje bevriende gokkers om de zaak te bekijken en een uitspraak te doen. De groep besluit dat de weddenschap nog geldig is en Brian kan op weg naar de plastisch chirurg.

De eerste twee weken na de operatie blijft Brian in bed. Hij durft nauwelijks te kijken, maar elke keer als hij kijkt moet hij lachen: “Ik heb tieten!”. Als JoBo het nieuws hoort is hij geschokt. Hij biedt Brian $50.000 om ze er weer uit te halen. Brian weigert en zegt die $100.000 binnen te gaan slepen. “Dan wil ik wel waard voor mijn geld,” zegt Jobo, “kom naar de club.”
Op de club zijn de reacties verschillend. Sommige mannen durven niet te kijken, andere kunnen er geen genoeg van krijgen. JoBo moet er zo hard om lachen dat hij bijna stikt. “Het is het elke cent waard als je deze een jaar houdt”, lacht hij.

De eerste weken houdt Brian zijn borsten angstvallig verborgen. Met wijde truien lukt het prima. Al gauw komt hij er echter achter dat vrouwen zijn borsten wel interessant vinden. Veel vrouwen blijken nieuwsgierig naar hoe het is om seks te hebben met een man met borsten. “Ik had het al niet slecht, maar sinds ik borsten heb, heb ik nog meer seks”, aldus Brian.

De deadline van een jaar naderde gestaag, Brian ontving zijn geld, maar na 18 maanden had hij zijn borsten nog steeds niet weg laten halen. Hij verkocht de filmrechten voor zijn verhaal en elk jaar werd hem gezegd dat het goed voor de promotie zou zijn als hij zijn borsten nog zou hebben als de film er uiteindelijk kwam. En dus hield hij zijn borsten.

Bron: The Man With The $100,000 breasts

Titanic Thompson – Hard work to make an easy living

The Unsinkable Titanic Thompson

Alvin Clarence Thomas (1892–1974), beter bekend als Titanic Thompson, is één van de bekendste gokkers uit de geschiedenis. Hij wilde overal wel een weddenschap van maken, maar zorgde altijd dat hij in het voordeel was. Hieronder lees je hoe het soms hard werken is om je geld op een makkelijke manier te verdienen.

Hard work to make an easy living

Hoewel Thompson duizenden dollars won met pool, poker en dobbelspelletjes had de $500 die hij had gewonnen van Hickory McCullough en Beanie Benson, de twee grootste gokkers van Joplin, iets speciaals voor Thompson.

Als er naar hun gevoel niet genoeg gegokt werden, ging het drietal geregeld vissen. Op één van die tripjes zag Thompson dat werkmannen een bord langs de weg plaatsten waarop stond: ‘JOPLIN, 20 MILES’. Thompson reed ’s nachts naar het bord, groef hem uit en zette hem 5 mijl dichter bij de stad weer in de grond.

De volgende dag ging het drietal weer vissen. Uiteraard had Thompson dit voorgesteld. Op de terugweg kwamen ze langs het bord en Thompson zei: “Het lijkt me sterk dat het inderdaad nog 20 mijl naar de stad is.” Er ontstond een discussie en uiteindelijk wedden McCullough en Benson $500 dat Thompson het verkeerd had.
Ze maten de afstand met de meter van de auto en het bleek inderdaad maar liefst 5 mijl korter te zijn. “Dat komt op $100 per mijl,” zei Thompson, “een duur ritje.”

Thompson wist dat de gokkers er uiteindelijk wel achter zouden komen wat er gebeurd was en er was geen twijfel over dat zij hun geld wel weer zouden terug winnen met dezelfde weddenschap. Een slimme gokker leert van zijn fouten en Hickory en Beanie waren slimme gokkers. Alleen niet zo slim als de man die de halve nacht had gespendeerd aan het verplaatsen van een verkeersbord.

Bron: The Unsinkable Titanic Thompson

Titanic Thompson – de watermeloenen weddenschap

The Unsinkable Titanic Thompson

Alvin Clarence Thomas (1892–1974), beter bekend als Titanic Thompson, is één van de bekendste gokkers uit de geschiedenis. Hij wilde overal wel een weddenschap van maken, maar zorgde altijd dat hij in het voordeel was. Hieronder het verhaal over hoe hij met een lading meloenen een hele groep gokkers wist op te lichten.

Een lading meloenen

Op een dag terwijl Thompson samen met een groep gokkers bij het McCurdy Hotel rondhing, wachtend tot de gokspelletjes in de avond begonnen, zag hij een truck met een lading meloenen. “Dat ziet er goed uit,” zei hij, “ik denk dat ik me zo’n lekkere meloen koop.” Meerdere gokkers vonden dat een goed idee en samen liepen ze naar de truck. “Dit doet me denken aan iets waar ik vroeger als kind erg goed in was,” zei Thompson. “De mensen thuis zeiden altijd dat ze nooit iemand hadden gezien die zo goed was in het raden van hoeveelheden. Ik durf zelfs wel $100 te wedden dat ik kan raden hoeveel meloenen er op deze wagen liggen, laten we zeggen met een marge van 5.”

Verschillende gokkers wilden dit wil zien en het duurde niet lang voor er verschillende weddenschappen waren afgesloten. Thompson liep een tijdje om de wagen heen, bekeek de lading van alle kanten en zei uiteindelijk: “Ik denk dat er 413 meloenen op de wagen liggen.”

De gokkers betaalden de chauffeur om de meloenen uit te laden en wat bleek? Er zaten 415 meloenen in de wagen. “Ik ben het blijkbaar nog niet verleerd,” lachte Thompson.

Wat de gokkers niet wisten, is dat Thompson die ochtend de wagen had zien rijden, de hele stapel meloenen had gekocht en de chauffeur nog wat extra had betaald om exact te tellen hoeveel meloenen er in de wagen zaten. Hij moest dit doorbellen en vervolgens om 4 uur met de lading bij het McCurdy Hotel staan. Zo wist Thompson deze weddenschap tot een zekere winst te maken.

Bron: The Unsinkable Titanic Thompson