De man met de $100.000 borsten – review

Dit boek opent met een verhaal over Brian Zembic, die elke weddenschap, hoe gek ook, aandurft. Zo nam hij de weddenschap aan om een maand lang in een badkamer te overleven. De weddenschap om borstimplantaten te nemen werd niet direct uitgevoerd, maar uiteindelijk deed hij ook dat. Hij kreeg hiervoor $100.000 op voorwaarde dat hij ze een jaar zou houden. Meer over deze weddenschap kun je lezen in deze blog-post: De man met de $100.000 borsten

De ondertitel van het boek is ‘And Other Gambling Stories’. Hoewel je misschien verwacht dat er meer van dat soort bizarre weddenschappen in staan, valt dat eigenlijk heel erg tegen en lijkt de titel van het boek met het eerste verhaal vooral een manier geweest om de interesse voor het boek te wekken.

De rest van het boek gaat vooral over de locaties waar er gegokt wordt en op wat voor manier dat dan wordt gedaan. Er zijn hoofdstukken over het casino, de paardenrenbaan, de golfbaan, sports betting en poker. Elk hoofdstuk vertelt op wat voor manier gokken zijn plaats heeft met betrekking tot het onderwerp. Het is gelukkig geen saaie opsomming van feiten geworden en het boek bevat zeker interessante verhalen over gokkers en de manier waarop zij met geld omgaan, maar het leukste hoofdstuk van het boek is toch het eerste hoofdstuk.

Het is zeker geen straf om de rest van het boek te lezen als je in gokken bent geïnteresseerd en meer wil weten over de levensstijl van de echte gokker, maar ik zou aanraden om het eerste hoofdstuk als laatste te lezen.

Waardering:
Waardering: 3

Ontmoeting met een valsspeler

In 2004 was ik ruim vijf weken in Las Vegas om een opleiding tot blackjackdealer te volgen. In deze blogpost kun je daar meer over lezen: Valsspelen op de dealerschool. Ik had gehoord dat er elke woensdag een goochelclub bijeenkwam en ik ben hier twee keer naar toe geweest. Het was geen traditionele bijeenkomst zoals we in Nederland kennen, waar iedereen lidmaatschap betaalt en de leden in een zaaltje hun trucs aan de rest van de club laten zien. Deze club kwam bijeen in een kroeg. Iedereen kon er gewoon bij zijn en de goochelaars lieten onderling hun trucs zien in plaats van het voor de hele groep te doen. Beide keren dat ik er was waren er ook enkele ‘beroemde’ goochelaars, zoals Bob Kohler en Allan Ackerman. Waarschijnlijk niet bekend bij het lekenpubliek, maar in de goochelwereld zullen de meeste hen kennen.

Allan Ackerman staat bekend om zijn geweldige techniek met kaarten en het was geweldig om hem in het echt bezig te zien. Hij zat rustig aan een tafeltje een colaatje te drinken en om de zoveel tijd kreeg hij een enorme grijns op zijn gezicht en dan kwam er weer een geweldige kaarttruc uit zijn handen.

Naast deze bekende goochelaars ontmoette ik daar ook een echte valsspeler: Rod the Hop. Over het internet had ik deze naam al eens gehoord en het verhaal ging dat hij deze naam had gekregen omdat hij één bepaalde valsspeeltechniek tot in de puntjes beheerste: de hop, in goochelaarskringen beter bekend als de pass. Deze techniek bestaat er uit het kaartspel ongemerkt te couperen, dat wil zeggen de onderste helft van het spel stiekem bovenop te leggen.

Deze techniek wordt bijvoorbeeld bij pokerspelletjes gebruikt. In homegames schudden en delen de spelers vaak om de beurt. Na het schudden is het gebruikelijk om de persoon rechts van de deler te laten couperen. Als de deler een valsspeler is en bijvoorbeeld heeft gezorgd dat de goede kaarten onderop het spel eindigen, dan zorgt het couperen ervoor dat die kaarten niet meer onderop liggen, maar ergens midden in het spel. Als de deler dit couperen nu ongedaan kan maken door middel van de hop, dan liggen de kaarten weer netjes onderop en kan hij ze met behulp van de bottom deal aan zijn partner delen.

Goochelaars gebruiken deze techniek bijvoorbeeld om een gekozen kaart die in het midden van het spel is gestopt stiekem bovenop te krijgen. In de loop der jaren heb ik tal van goochelaars deze techniek zien gebruiken en hoewel ze de techniek vaak goed beheersen is er voor de oplettende kijker altijd wel iets verdachts te zien. Als valsspeler kun je dat natuurlijk niet hebben. Niet alleen mogen de mensen niet zien wat je doet, ze mogen zelfs niet vermoeden dat je iets gedaan hebt. Dus moet de techniek niet goed zijn, hij moet perfect zijn.

Uiteraard vroeg ik Rod the Hop of hij mij zijn techniek voor de hop kon laten zien en dat deed hij graag. Hij liet de bovenste kaart zien, liet mij couperen, pakte het spel op en vroeg: “Wat vond je er van?” Ik was eerlijk gezegd nog aan het wachten tot hij een beweging maakte. Toch lag die ene kaart weer bovenop. Het is dat het mijn eigen spel was, anders had ik gedacht dat er gewoon meerdere van die kaarten in het spel zaten. Hij liet het me nog enkele keren zien en elke keer zag ik niets. Geen enkele beweging die er op kon wijzen dat hij het spel gecoupeerd had.

Hij vroeg mij ook om iets aan hem te laten zien. Na wat hij mij had laten zien, durfde ik dat eigenlijk niet meer. Gelukkig drong hij aan en ik liet hem een false shuffle zien. Hierbij lijkt het alsof je de kaarten schudt, maar het hele spel blijft op volgorde liggen. Hij vertelde mij dat hij op dat moment bezig was met een baccarat scam in het casino waar hij als dealer werkte. Hierbij houdt een speler bij in welke volgorde de kaarten uit het spel komen. Vervolgens doet hij een false shuffle, zodat de kaarten in dezelfde volgorde blijven. De speler weet nu exact in welke volgorde de kaarten uit het spel komen en wint dus elke keer. Uiteraard vond ik het vreemd dat hij zoiets vertelde terwijl hij er nog midden in zat. Hij kende mij verder helemaal niet en voor het zelfde geld kon ik het casino dit verhaal vertellen. Het is dus maar de vraag in hoeverre dit verhaal waar is.

Het resulteerde echter wel in een tip die hij mij gaf voor false shuffles. Het was een tip die er voor zorgde dat de shuffle er nog natuurlijker en eerlijker uitzag. Een tip die net dat ene puntje dat je zou kunnen verraden wegpoetst. Een tip die je alleen van een echte valsspeler kan krijgen omdat er voor hen veel meer op het spel staat bij het uitvoeren van de techniek.

Wat die tip is? Die houd ik voor mezelf. Maar vraag me gerust eens om een false shuffle te laten zien, hopelijk kan ik je verbazen.

Put and Take Tops

Put and Take Tops
Put and Take Tops: op het eerste gezicht lijkt het een onschuldig spelletje, hooguit verlies je er een paar euro mee. De geslepen oplichter weet er echter een fortuin mee te verdienen.

Hoe werkt het?

Het apparaat is niets meer dan een tolletje met daarop de letters T en P, met daaronder cijfers. De T staat voor Take en de P voor Put. De spelers draaien om de beurt en doen wat er bovenop komt te liggen. Met andere woorden, als er een T boven ligt dan mag je zoveel muntjes uit de pot pakken als het getal dat er onder staat. Komt er een P boven te liggen, dan moet je juist zoveel muntjes in de pot doen.
De tol bevat ook nog een ster en een cirkel. Komt de ster bovenop te liggen, dan win je de hele pot. Komt de cirkel bovenop te liggen, dan moet je de pot verdubbelen.
Als dit het hele verhaal was, dan zou het een eerlijk spelletje zijn. Er zit echter nog een addertje onder het gras.

Het geheim

Een eerlijke top is zo geslepen, dat het niet uitmaakt hoe je hem draait, elke zijde heeft evenveel kans om boven te eindigen. Een oneerlijke top echter is zo geslepen dat hij altijd met T boven eindigt als je hem één kant op draait en met P boven als je hem de andere kant opdraait.

Als een valsspeler weet dat hij met een rechtshandige persoon gaat spelen, dan zal hij dus een rechtse top nemen. Deze eindigt met P naar boven als je hem met de klok mee spint, iets dat automatisch gebeurt als je de tol met je rechterhand draait. Speelt hij met een linkshandige persoon, dan neemt hij uiteraard een linkse top. Zelf draait hij met zijn andere hand en zo wint hij altijd.

Helaas zul je op deze manier niet veel geld winnen. De meeste mensen zullen het na het verliezen van een paar euro opgeven of achterdochtig worden. Om echt geld hiermee te verdienen, gaan de valsspelers slimmer te werk.

Het grote geld

Het grote geld komt door de tops te verkopen. De valsspeler zorgt ervoor dat hij met de barman van een bar het spel speelt. Hij wint, maar geeft het geld terug en legt uit hoe hij heeft vals gespeeld. Vervolgens laat hij weten dat hij niet genoeg mensen tegen komt om het spel mee te spelen, maar dat een barman natuurlijk genoeg mensen ziet. Hij vraagt of de barman het speeltje niet wil kopen. Grote kans dat de barman dit wil en de volgende dagen wint de barman geregeld kleine sommen geld van zijn klanten.

Op een dag komt er man binnen die zo te zien veel geld heeft. De barman weet hem over te halen te spelen, maar gek genoeg staat de barman al meteen op verlies. Er was hem verteld dat de tolletjes ongeveer 85% van de tijd werken, dus hij gaat er van uit dat hij even pech heeft en dat hij het geld vanzelf weer terug wint. Maar hoe langer hij doorspeelt, hoe meer hij verliest. Zelfs als ze de inzet verhogen, blijft hij verliezen.

Wat de barman niet weet, is dat de man de partner is van de verkoper van de top. Toen de barman op de proppen kwam met het spel, verwisselde de partner stiekem de top voor een top die precies andersom werkte. Omdat de barman de dagen ervoor elke keer won is hij ervan overtuigd dat het werkt en dus zal hij veel meer verliezen dan hij kan missen.

Bron: Gambling Scams: How They Work, How to Detect Them, How to Protect Yourself