Punchboards

Punchboards werden tot laat in de jaren vijftig van de vorige eeuw massaal geproduceerd in Amerika. Ze kunnen gezien worden als kleine loterijen. Voor een bepaald bedrag mag iemand met een pin een gaatje in het bord prikken (foto 1). Het bord is ongeveer een centimeter dik en als één van de gaatjes in het karton met de pin doorboort wordt, dan komt er een piepklein gevouwen papiertje aan de achterkant uit (foto 2). Op dit papiertje staat of de deelnemer een prijs heeft gewonnen.

P1040691

P1040690

Gereedschap van de valsspeler: punchboards
 

 

 

 

In het geval van bovenstaande bord (foto 3), kostte het 10 cent om mee te spelen en als er een kaart op het papiertje stond die hoger was dan 7, dan won de speler. Er zitten 1200 gaatjes in en volgens het etiket op de achterkant zat er $70 aan prijzen in verstopt. Het leverde de uitbater dus $50 winst op.

Valsspelers verkochten deze boards, maar zorgden er voor dat ze de ‘sleutel’ kenden. De sleutel gaf aan waar de winnende loten verstopt zaten. Na het board verkocht te hebben, lieten ze een partner de winnende loten uitsteken en zo maakten ze dikke winst.

Zo speelde Italiaanse pokerspeler vals

Vaak zijn bij nieuwsberichten over valsspelen de details onjuist of erg ongeloofwaardig. Op 27 september 2013 verscheen het volgende bericht op de website van het Algemeen Dagblad (Zo speelde Italiaanse pokerspeler vals):

Een Italiaanse pokerspeler is in Frankrijk veroordeeld voor valsspelen. De man gebruikte speciale contactlenzen en verliet met zijn zakken vol geld het casino van Cannes.
De oplichter gebruikte infraroodcontactlezen om vals te spelen in het casino van Cannes. Zijn aanpak maakte indruk op de rechter. Die had het over het eerste bedrog van die aard en een opmerkelijke combinatie van oude technieken met hightech.
Stefano Ampollini (56) trok in augustus 2011 naar het casino met onzichtbare inkt en de contactlenzen die hij online in China gekocht had voor 2.000 euro.
Samen met een handlanger ging hij aan de slag. Zijn handlanger maakte met gebaren duidelijk welke kaarten belangrijk waren. Samen verlieten ze het casino met 70.000 euro.
De Italiaan had de smaak te pakken en keerde enkele maanden later terug naar het casino. Hij won opnieuw 21.000 euro aan de pokertafel. Bij het verlaten van het gokpaleis werd hij door agenten in de boeien geslagen.
Het is niet duidelijk hoe het casino lucht kreeg van zijn praktijken. In een gelijkwaardig geval van fraude werd een valsspeler in de VS ontmaskerd met bewakingscamera’s. Hij bracht onzichtbare inkt aan op de sleutelkaarten en deed dat stiekem onder tafel. Ook de Italiaan werkte met de onzichtbare inkt, schrijft Direct Matin.
Ampollini glimlachte toen de rechter hem prees voor de verfijnde manier waarop hij te werk ging. Toch veroordeelde hij de valsspeler tot twee jaar gevangenis en een boete van 100.000 euro.

Ook in dit bericht staan enkele onjuistheden of ongeloofwaardige beweringen:

De valsspeler maakte gebruik van infraroodcontactlenzen en blijkbaar werd dit door de rechter het eerste bedrog van dien aard genoemd. Onder andere in het boek ‘Marked Cards and Loaded Dice’ van Frank Garcia wordt deze methode echter al beschreven. Dit boek dateert uit 1962.

Zijn handlanger zou hem met handgebaren duidelijk hebben gemaakt welke kaarten belangrijk waren. Waarom zou dat nodig zijn? Om kaarten te merken moet je ze in handen hebben. Je kunt ze dan net zo goed zelf even bekijken. Het is ook logisch dat je dat doet bij poker, hoe weet je anders welke kaarten je hebt? Je kan dan ook zelf bepalen welke kaarten gemerkt moeten worden, je hebt geen handlanger nodig die je de belangrijke kaarten met handgebaren aanwijst.

In een vergelijkbaar geval bracht iemand stiekem onder tafel onzichtbare inkt aan op de kaarten. Toen ik in 2004 in Las Vegas aan een blackjacktafel ging zitten en mijn kaarten met twee handen oppakte werd ik al door de dealer toegeschreeuwd dat dat maar met één hand mocht. Als dat al niet kan dan ga je het zeker niet voor elkaar krijgen om kaarten onder de tafel te houden om ze op je gemak te merken.

Met zoveel twijfelachtige ‘feiten’ in zo’n kort bericht kun je je afvragen of de beste man überhaupt wel vals speelde. Waarschijnlijk was het ook geen Italiaan.

Ontmoeting met een valsspeler

In 2004 was ik ruim vijf weken in Las Vegas om een opleiding tot blackjackdealer te volgen. In deze blogpost kun je daar meer over lezen: Valsspelen op de dealerschool. Ik had gehoord dat er elke woensdag een goochelclub bijeenkwam en ik ben hier twee keer naar toe geweest. Het was geen traditionele bijeenkomst zoals we in Nederland kennen, waar iedereen lidmaatschap betaalt en de leden in een zaaltje hun trucs aan de rest van de club laten zien. Deze club kwam bijeen in een kroeg. Iedereen kon er gewoon bij zijn en de goochelaars lieten onderling hun trucs zien in plaats van het voor de hele groep te doen. Beide keren dat ik er was waren er ook enkele ‘beroemde’ goochelaars, zoals Bob Kohler en Allan Ackerman. Waarschijnlijk niet bekend bij het lekenpubliek, maar in de goochelwereld zullen de meeste hen kennen.

Allan Ackerman staat bekend om zijn geweldige techniek met kaarten en het was geweldig om hem in het echt bezig te zien. Hij zat rustig aan een tafeltje een colaatje te drinken en om de zoveel tijd kreeg hij een enorme grijns op zijn gezicht en dan kwam er weer een geweldige kaarttruc uit zijn handen.

Naast deze bekende goochelaars ontmoette ik daar ook een echte valsspeler: Rod the Hop. Over het internet had ik deze naam al eens gehoord en het verhaal ging dat hij deze naam had gekregen omdat hij één bepaalde valsspeeltechniek tot in de puntjes beheerste: de hop, in goochelaarskringen beter bekend als de pass. Deze techniek bestaat er uit het kaartspel ongemerkt te couperen, dat wil zeggen de onderste helft van het spel stiekem bovenop te leggen.

Deze techniek wordt bijvoorbeeld bij pokerspelletjes gebruikt. In homegames schudden en delen de spelers vaak om de beurt. Na het schudden is het gebruikelijk om de persoon rechts van de deler te laten couperen. Als de deler een valsspeler is en bijvoorbeeld heeft gezorgd dat de goede kaarten onderop het spel eindigen, dan zorgt het couperen ervoor dat die kaarten niet meer onderop liggen, maar ergens midden in het spel. Als de deler dit couperen nu ongedaan kan maken door middel van de hop, dan liggen de kaarten weer netjes onderop en kan hij ze met behulp van de bottom deal aan zijn partner delen.

Goochelaars gebruiken deze techniek bijvoorbeeld om een gekozen kaart die in het midden van het spel is gestopt stiekem bovenop te krijgen. In de loop der jaren heb ik tal van goochelaars deze techniek zien gebruiken en hoewel ze de techniek vaak goed beheersen is er voor de oplettende kijker altijd wel iets verdachts te zien. Als valsspeler kun je dat natuurlijk niet hebben. Niet alleen mogen de mensen niet zien wat je doet, ze mogen zelfs niet vermoeden dat je iets gedaan hebt. Dus moet de techniek niet goed zijn, hij moet perfect zijn.

Uiteraard vroeg ik Rod the Hop of hij mij zijn techniek voor de hop kon laten zien en dat deed hij graag. Hij liet de bovenste kaart zien, liet mij couperen, pakte het spel op en vroeg: “Wat vond je er van?” Ik was eerlijk gezegd nog aan het wachten tot hij een beweging maakte. Toch lag die ene kaart weer bovenop. Het is dat het mijn eigen spel was, anders had ik gedacht dat er gewoon meerdere van die kaarten in het spel zaten. Hij liet het me nog enkele keren zien en elke keer zag ik niets. Geen enkele beweging die er op kon wijzen dat hij het spel gecoupeerd had.

Hij vroeg mij ook om iets aan hem te laten zien. Na wat hij mij had laten zien, durfde ik dat eigenlijk niet meer. Gelukkig drong hij aan en ik liet hem een false shuffle zien. Hierbij lijkt het alsof je de kaarten schudt, maar het hele spel blijft op volgorde liggen. Hij vertelde mij dat hij op dat moment bezig was met een baccarat scam in het casino waar hij als dealer werkte. Hierbij houdt een speler bij in welke volgorde de kaarten uit het spel komen. Vervolgens doet hij een false shuffle, zodat de kaarten in dezelfde volgorde blijven. De speler weet nu exact in welke volgorde de kaarten uit het spel komen en wint dus elke keer. Uiteraard vond ik het vreemd dat hij zoiets vertelde terwijl hij er nog midden in zat. Hij kende mij verder helemaal niet en voor het zelfde geld kon ik het casino dit verhaal vertellen. Het is dus maar de vraag in hoeverre dit verhaal waar is.

Het resulteerde echter wel in een tip die hij mij gaf voor false shuffles. Het was een tip die er voor zorgde dat de shuffle er nog natuurlijker en eerlijker uitzag. Een tip die net dat ene puntje dat je zou kunnen verraden wegpoetst. Een tip die je alleen van een echte valsspeler kan krijgen omdat er voor hen veel meer op het spel staat bij het uitvoeren van de techniek.

Wat die tip is? Die houd ik voor mezelf. Maar vraag me gerust eens om een false shuffle te laten zien, hopelijk kan ik je verbazen.